كمتر كسی است كه بداند در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، كه از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق وجود داشته است. جالب است بدانید كه این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با 29 بهمن، یعنی تنها ۴ روز پس از والنتاین فرنگی است! این روز "سپندارمذگان" یا "اسفندارمذگان" نام داشته است. فلسفه بزرگداشتن این روز به عنوان "روز عشق" به این صورت بوده است كه در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می كردند و علاوه بر اینكه ماه ها اسم داشتند، هریك از روزهای ماه نیز یك نام داشتند. روز پنجم "سپندار مذ" بوده است. سپندارمذ لقب ملی زمین یعنی گستراننده، مقدس، فروتن است. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یك چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان سپندارمذگان را بعنوان نماد عشق می پنداشتند . سپندار مذگان جشن زمین و گرامیداشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا میکردند . در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه میدادند و مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده و به انها هدیه میدادند

آیا زمان آن نرسیده است كه همچون سال های اخیر و گسترش جشن های سده و مهرگان در ایران نسبت به پیش تر، سپندار مذگان را هم گرامی بداریم

بی گمان بسیاری از شما یاران در سالهای گذشته در روز 25 بهمن ماه شاهد برگزاری جشن ولنتاین یا همان روز عشاق در ایران بوده اید

روز سپندار مذ از دیر باز در تاریخ كهن سرزمین مادری با زیر نام روز زن و زمین و عشاق شناخته شده است و دیر پایی آن بسیار فراتر از ولنتاین غربی است . شایسته است بانوی ایرانی را در این روز ارج نهیم و دختران و پسران سرزمین كهن تنها با چهار روز شكیبایی روز عشاق را در 29 بهمن ماه خورشیدی با معشوق خود جشن بگیرند

گامهایی این چنین ، ما را در پاسداشت هویت ایران 8000 هزار ساله استوار تر خواهد نمود -جوانان ایرانی را در این رستاخیز فرهنگی فراخوانید

همچنین پیشنهاد میكنم با فرستادن پیام كوتاه به دیگر دوستان خود این نكته مهم را یاد آوری كنید و آنها را به برگزاری جشن عشاق در 29 بهمن فرا خوانید